خراشیست .....
به آسمان دلم
- خیالت -
که شکل پرستو بود........
دیگر ....
اقیانوس را سرودن
با تمام رازهای از قلم افتاده
چندان عجیب نیست
امشب
از مرگ ستاره بگو
در ابتدای سیاهچالگی اش.......
در شهر ما
شاعران مرثیه میسازند
بلندِ بلند.....
و برج سرایان ، شبه خدایانند
چاق و معطر
با دستانی همیشه نان آلود .....
دیوارها را بگو سهم ما باشند
_ اینجا _
هیچکس جای خودش نیست ! .......