سلام .... سلامی البته با شرمندگی!
شرمندگی ازدوستان خاموشی که فراموششان کرده بودم
نه به کبر که به جبر(حالا شما به کسر جیم بخوانید استثنائا)
به هر روی غم نان بود و غم نان هست و غم نان.......
و فقط خدا می داند حال دنیا برای نیمه شاعری که منم
از کافکائی گذشته و به کف کفی رسیده !!!!
فلذا این دلنوشته مطابق معمول اعلام عذریست بلند
اگر شما آهسته بپذیریدش!
کوچک همه شما.